www.3iks.fora.pl

Łukasz

Nieczęsto tu jestem jednak o rocznicy stanu wojennego nie zapominam nigdy Minęła właśnie kolejna rocznica wprowadzenia stanu wojennego, wydarzenia które podzieliło polaków i dzieli do dziś ,. Wprowadzenie stanu wojennego budzi kontrowersje czy był on koniecznością czy był on obroną pozycji zdobytych przez ówczesne władze myślę że stan wojenny i tak to określają historycy tamtego okresu był jedyną możliwością uchronienia narodu przed tragedią jakiej doznała Jugosławia i jakiej doznaje obecnie Ukraina. Zawłaszczenie daty tego wydarzenia przez prawicę Kaczyńskiego dla potrzeb politycznych jest ohydne i zarazem podłe , obecność biskupów Polskich w tzw komitecie obchodów tej rocznicy którą jak wspomniałem wykorzystano dla celów politycznych jest zaprzeczeniem postanowień konkordatu , w sposób jaskrawy i czytelny KrK wpływa na politykę państwa, nie od rzeczy trzeba tu wspomnieć o słowach prof. Hartmana który wyraźnie pokreślił iż podpisany konkordat zabrania biskupom zajmowania pozycji politycznej ,niestety narzucana nam podstępnie rozpasana czarna władza nieliczy się ani z zapisami dokumentu ani z opinią zdecydowanej części tego narodu .Wspominając stan wojenny nie sposób pominąć jego autora ,człowieka który wziął na siebie całą odpowiedzialność ,tym człowiekiem był nieżyjący już Generał Wojciech Jaruzelski który był rzadkością i jako człowiek, i jako polityk. Przenikliwością obezwładniał rozmówców. Okazywał lojalność wobec lojalnych ze szkodą własną..Był niespodzianką dla wszystkich, którzy stykali się z Nim osobiście, a pamiętali jako sztywniaka z plenów PZPR, defilad, przemówień – jednym słowem z telewizora. Mniemał bowiem, że nosiciel godności powinien przypominać drzewiec od sztandaru. Miał też wady: mówił zbyt rozwlekle, słuchał innych nazbyt potulnie i za długo, podejmował decyzje dopiero gdy dojrzały, z opóźnieniem. Powiem ostrożnie, że Jaruzelskiego uważam za jednego z największych polskich polityków, ale naprawdę On przerastał wszystkich: Stanisława Augusta, Wielopolskiego, Piłsudskiego. Owszem, Marszałek odparł bolszewików, a Generał się o nich oparł. Obaj dla kraju zrobili, co w ich było w ich mocy . Jednakże mając władzę, Piłsudski ewoluował od demokraty do autokraty. Polityczna droga Generała Jaruzelskiego biegła przeciwstawnie.
Nacjonalistyczna prawica, alias zaplute karły reakcji, potomkowie fanatyka Niewiadomskiego twierdzą, że Jaruzelski był zbrodniarzem, bo wprowadził stan wojenny. Sam Generał nazywał go mniejszym złem. Nie zgadzam się ze skromnością skrytą za tą samooceną. Co miał zrobić przywódca państwa u progu zimy 1981 r.? Nic nie robić, a czekać, co się zdarzy? Miał przeciw sobie 9 milionów zrewoltowanych solidaruchów zbuntowanych przeciw PRL, ale także przeciwko im przewodzącym umiarkowanym politykom. Miał pół miliona uzbrojonych zwolenników lub beneficjantów PRL, licząc wojsko i inne formacje zbrojne, milicję, SB, których świerzbiły palce. Miał wojska radzieckie wewnątrz Polski i wokół wszystkich jej granic. Miał na karku doktrynę Breżniewa mówiącą, że z radzieckiego obozu nie ma drzwi z napisem „wyjście”. Nie mógł oddać władzy, bo był do niej wszechstronnie przykuty. Czyż powinien był czekać, kto pierwszy zacznie strzelać, a kto rżnąć? Na ówczesną Polskę patrzeć należy przez pryzmat Ukrainy, Bałkanów, Bliskiego Wschodu. A też marzeń Europy Zachodniej i USA z lat 80. o tym, żeby „komunizm” dogorywał spokojnie. Natomiast o dramacie w kopalni Wujek niechaj idioci opowiedzą np. w Iraku albo Syrii. Tam na pewno docenią jego wielki wymiar.
Drugim z kolei czynem świadczącym o politycznej wielkości Wojciecha Jaruzelskiego była próba wprowadzenia kapitalizmu do socjalizmu, czyli reformy Wilczka–Rakowskiego. W istocie stanowiły one już zmianę ustroju bez usuwania jego politycznych dekoracji. Te jednakże spóźnione i niekonsekwentne próby grzebania realnego socjalizmu przez jego własny kondukt pogrzebowy miały w konsekwencji doniosłe znaczenie. Przy Okrągłym Stole usiadły strony nieodległe już od siebie pod względem celów, rozumiejące wzajemnie swój język. Porozumienie to stanowiło nie tylko dziejową konieczność. Przy wszystkich sporach ono już dojrzało pod względem politycznym i programowym. A z czerwonej strony nie natrafiło na ideologiczne opory. Generał Jaruzelski z opóźnieniem, ale wciąż w porę wyciągnął wnioski z historycznej przegranej realnego socjalizmu.
Wreszcie Jaruzelski przyjął prezydenturę RP/PRL, a to, jak ją sprawował, świadczy o niezwykłym kalibrze tego męża stanu. Żaden inny przywódca w XX wieku tak się nie zachował: mając dużą konstytucyjną władzę, nie korzystał z niej. Stał się doradcą i notariuszem premiera Mazowieckiego. Chronił i aprobował tworzenie zachodniego modelu demokracji oraz kapitalizmu. Nie miał i mieć nie mógł w tym żadnej rachuby własnej. Na urzędzie spokojnie cierpiał upokorzenia. Odszedł dobrowolnie i cicho, z chwilą gdy przestał być nowej władzy potrzebny jako parasol ochronny. Jakiż inny polityk rezygnował ze wszelkich ambicji i uznawał swoją zbędność?
Przez następcę pożegnany został po chamsku. Tak i teraz jest żegnany przez niedorżniętą watahę, mówiąc słowami Sikorskiego.
Nad komuchem, który już dawno temu zrobił swoje i odszedł, nie pochylą się współczesne sztandary. Dla Komorowskiego i Tuska śmierć Jaruzelskiego to ani radość, ani żal, tylko kłopot, przez który trzeba się prześlizgnąć bez nadmiernych strat wizerunkowych. Wielki jest żal tylko tych, którzy Go znali i wspomagali. Płakać powinna Polska, ale jest za głupia na to, żeby włożyć żałobę.
Przepraszam ze ten przydługi tekst ale nie dało się tego tematu zmieścić w kilu zdaniach

kalina

Hmmm no ten pean na cześć Jaruzelskiego fakt przydługi i raczej nie uzasadniony …
To postać kontrowersyjna, tragiczna nierozłącznie powiązana ze stanem wojennym i w tym kontekście zawsze będzie oceniana .
Prezydentury nie można ocenić źle ,dobrze bo to Prezydent kontraktowy bez uprawnień .
Z oceną stanu wojennego zmierzą się historycy ,a my przeżyliśmy stan wojenny każdy ma swoje doświadczenia w miarę upływu czasu nasza ocena też ulega zmianie coraz więcej wiemy na ten temat .
[link widoczny dla zalogowanych]
Ocenie też podlega :
Grudzień 1970
Wojciech Jaruzelski nadzorował także tłumienie wystąpień robotników w czasie wydarzeń grudnia 1970 na Wybrzeżu[2], piastował wówczas stanowisko ministra obrony narodowej. Z tego powodu zarzucano mu współodpowiedzialność za krwawe wydarzenia, do których wtedy doszło. Jaruzelski twierdził, iż rozkaz strzelania do robotników zapadł w najwyższym kierownictwie PZPR, do którego, jako zastępca członka Biura Politycznego KC PZPR, on wtedy nie należał i nie ponosi odpowiedzialności karnej za to, co się stało[2].
I jakoś tak dziwnie ciągle niewinny a ludzie ginęli

Łukasz

Kalino ilu Polaków tyleż opinii, każdy z nas ma niezbywalne prawo do własnej opinii i nie jest to element demokracji ale prawo każdego człowieka. Posiłkowanie się Wikipedią nie zawsze jest oceną obiektywną gdyż tak do końca nie znamy sympatii politycznych piszącego. W swoich ocenach zawsze opieram się na obserwacjach własnych popartych logiką wniosków, usilne szukanie wszystkiego co może zdewaluować niewygodnego nie jest zbyt wyszukanym argumentem na NIE. Generał Wojciech Jaruzelski po roku 89 stał się wygodnym i bezpiecznym bohaterem negatywnym ze względów doktrynalno politycznych , szczególne ujadanie słychać ze strony tzw prawicy , nie będę się rozwodził że w czasie pogrzebu szczególnie głośno ujadali trzydziesto i dwudziestolatkowie którzy zostali indoktrynowani a którzy nie mają zielonego pojęcia jak było naprawdę bo w tym czasie jednych jeszcze ich nie było drudzy łapali na nocniku równowagę . Obecnie coraz więcej trzeźwych historyków w kontekście tamtych czasów ocenia Wojciecha Jaruzelskiego jako człowieka honoru odwagi i patriotyzmu, i to jest ocena trafna, zacietrzewienie i zamknięcie się w swoim światku nienawiści jest obecnie na topie i ma swoje wymierne korzyści polityczne , Pokurcz od zawsze zionie diabelską miłością i dalej bryluje na politycznych salonach ,czyli w tym szaleństwie jest metoda, osobiście nie jestem genetycznie zaprogramowany nienawistnie. Nie myli się ten co nie robi nic , Wojciech Jaruzelski tez miał swoje wady jak każdy człowiek zresztą , jednak ekspresja bieg wydarzeń oraz zmienność sytuacji w tamtych czasach wymuszały podejmowania decyzji natychmiastowych tu i teraz , dziś mamy ten komfort spokojnej oceny i jeśli ta ocena dla Wojciecha Jaruzelskiego wypada negatywnie jest oceną celowo zafałszowaną .

Dziwię się Paneszowi który zmienił zdanie na temat moje oceny bohatera tamtych czasów

Panesz