www.3iks.fora.pl

Baltazar

Tytuł mojego wątku, to tekst zamieszczony w podpisie naszej koleżanki Kaliny.
Wzruszający, pobudzający wyobraźnię i inspirujący.
Miłość do zwierząt - naszych mniejszych braci, chyba mało kto potrafi tak pięknie wyrazić, jak uwielbiana przeze mnie poetka - Barbara Borzymowska:

Psia dusza

To tylko pies, tak mówisz, tylko pies...
A ja ci powiem
Że pies to czasem więcej jest niż człowiek
On nie ma duszy, mówisz...
Popatrz jeszcze raz
Psia dusza większa jest od psa
My mamy dusze kieszonkowe
Maleńka dusza, wielki człowiek
Psia dusza się nie mieści w psie
I kiedy się uśmiechasz do niej
Ona się huśta na ogonie
A kiedy się pożegnać trzeba
I psu czas iść do psiego nieba
To niedaleko pies wyrusza
Przecież przy tobie jest psie niebo
Z tobą zostaje jego dusza

Modlitwa konia z transportu.

Mój wiatronogi Boże koni
Czy Ty naprawdę widzisz wszystko?
Strach, ból i głód i krew i śmierć?
Nie ma nikogo z mojej stajni i nie znam drogi na pastwisko
Bardzo się boję, Panie mój
Tutaj tak ciasno jest i ciemno
I taki bardzo jestem sam,
Choć tyle koni jedzie ze mną
Boże, z ogonem bujnym, grzywa gęstą
Ja przecież jestem
Przecież byłem
Na Twoje podobieństwo
Nikt by w to teraz nie uwierzył
Nic z tego nie zostało
Czterokopytny Boże, spraw
By umieranie nie bolało
Jeszcze o jedno Cię poproszę
Nim wszystko będzie końcem
Niechaj na przekór wyśnię sen
Że galopuję w słońce
I pędzę wprost w promieni blask
Pękają chmury w niebie
A ja nie czuję więcej nic
I mknę i gnam do Ciebie

Łukasz

Ej Baltazarze Ty zawsze musisz wszystko zauważyć, Kalina chyba aż tak nie myśli
wieszyki zgrabne nie powiem

kalina

Tekst w mojej stopce miał na celu pobudzic wyobrażnię i uświadomic czytającemu w jakim świecie przyszło nam życ .
I tylko od czytającego zależy jakie wnioski wyciągnie ,wszak życie nie składa się tylko z kolorów .

Łukasz

A skąd życia składa się z kolorów no może czasem z czarnego i białego z przewagą czerni ale to też kolory

Panesz

Stopka świetna!
Wiersze też. Z tym ten drugi, mimo że współczujący stawia ludzia (ludinę) jednak przed koniem.
Ja bym sobie ją sparafrazował, że im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej właściwsze cechy ludzkie przejawiają zwierzęta. Nawet te wredne.......

Baltazar

OPOWIEM CI ZAGADKĘ
(Barbara Borzymowska)

Na środku drogi siedzi i z osłupieniem patrzy
Za znikającym autem.
No? Co to jest?
To przecież pies.
Pani drzwi otworzyła
Pies nawet się nie bronił
Pan ostro gazu dodał
Żeby ich nie dogonił
A pies siedzi i patrzy
Niczego nie rozumie...
Są takie sprawy, których
Zrozumieć pies nie umie
Czy to poważna sprawa?
A może to zabawa?
Pan z panią zaraz wróci
I powie – ech, ty głupi
bałeś się, że zostaniesz?
A skąd, mój stary draniu

kalina

Bardzo łany wiersz i trafnie opisuje stosunek ludzi do zwierząt i warto się zastanowic kim jest ten człowiek i czy to jeszcze człowiek ?

Róża

Łukasz

Szkoda że nie ma tu emota z podniesionym kciukiem za ten wiersz pasowałby jak krysztalówy wazon do Pięknej Róży,witam na forum Koleżanko co prawda panuje tu zwyczaj ze wita Administrator ale raz kozie śmierć

Róża

Łukasz

E tam miłego to szczyt moich możliwości

Panesz

Владимир Высоцкий - Кони Приверидливые
Władimir Wysocki - Narowiste konie
Wzdłuż urwiska, nad przepaścią, po samiutkim brzegu
konie swe nahajką smagam, popędzam!
Jakoś braknie mi powietrza: piję wiatr, połykam mgłę...
Czuję z w zgubnym uniesieniu, że już ginę, że już ginę!

Troszkę wolniej konie moje, troszkę wolniej!
Nie słuchajcie twardego bata.
Lecz dostały mi się konie narowiste zbyt...
I nie zdążę już żyć, i nie skończę już pieśni.

Ja swe konie napoję,
Zwrotkę śpiewać dokończę, -
jeszcze chwilkę na samym brzegu postoję...

Zginę, zamieć mnie jak pyłek zdmuchnie z dłoni,
i saniami galopem powloką mnie,
przejdźcie proszę w chód niespieszny, moje konie,
chociaż trochę mi przedłużcie tę ostatnią drogę!

Troszkę wolniej, konie moje, troszkę wolniej!
Nie władają wami bicz i bat
Lecz dostały mi się konie narowiste zbyt...
I nie zdążę już żyć, i nie skończę już pieśni.

Konie swoje napoję,
zwrotkę śpiewać dokończę, -
jeszcze chwilkę na samym brzegu postoję!

Zdążyliśmy: do Boga w gości nie ma spóźnień,
Lecz czemuż aniołowie śpiewają takimi złymi głosami!
A może to ja krzyczę koniom, żeby nie niosły tak szybko sań!

Troszkę wolniej, konie moje, troszkę wolniej!
Błagam, nie cwałujcie tak!
Lecz dostały mi się konie narowiste zbyt...
Skoro nie zdążę już dożyć, to może skończę choć pieśń.
Konie swoje napoję,
zwrotkę śpiewać dokończę, -
jeszcze chwilkę na samym brzegu postoję.

MAZURSKIE TRIO - Konie narowiste